De Openbaring

Jawel, het is zover: mijn Master-proposal is "go-waardig".  Dat betekent dat ik toestemming ga krijgen mijn onderzoek in het kader van de opleiding Master, Learning & Innovation uit te gaan voeren. 

In dit blog heb ik al eens uitlegd wat ik ga onderzoeken: werkt mijn eigen ontworpen innovatiestrategie "SGI" eigenlijk wel... 

Jammer als u als lezer net gewend bent aan de term SGI (studentgerichte innovatie), maar die term is niet correct. Ik heb u misleid, waarvoor mijn excuus. Zeker aan Jaap, die al eens verbijsterd reageerde op deze door mij voorgestelde vorm van innovatie, omdat ik mij toch zeker op de leraren moest richten omdat die nu eenmaal essentieel zijn voor elke onderwijsinnovatie. En Jaap: je hebt gelijk. Alleen jammer dat die collega's toch steeds geen aanstalten maken Ict te gaan gebruiken in hun eigen onderwijs!

De list die ik bedacht heb is om studenten aan te sporen in hun lessen Ictmiddelen te gaan gebruiken zonder daarbij de leraren te betrekken. Die willen immers toch niet! Als de student de ELO wel gaat gebruiken zal de leraar wel moeten volgen, dat is het idee. Zo wordt de leraar met een omweg verleid tot ict-gebruik.

Verandering van studentengedrag zorgt voor de zo gewenste verandering van het lerarengedrag,

verandering door verandering, change by change. Ziedaar ook de lekker bekkende titel van mijn innovatiestrategie: ChangeByChange

Mijn (hopelijk definitieve) onderzoeksvoorstel vindt u hier. Heeft u geen zin deze er op na te slaan: geen nood: mijn voorwoord heb ik hieronder weergegeven.

Voorwoord

Al jaren ben ik geinteresseerd in het gebruik van ICT in het onderwijs. Eerst als eenling binnen een lerarenteam, later met wat meer mensen, maar altijd lid van een minderheid die dezelfde voordelen zag als ik voor ogen had. Hoewel mijn enthousiasme aanstekelijk kan zijn bleek dat niet altijd genoeg om mensen over de streep te trekken ook ICT in te gaan zetten in hun onderwijs.

“Waarom zien die mensen dat nou niet” en:”Wat nou, eng?” waren slechts enkele van de opmerkingen die steeds vaker in mij opkwamen tijdens gesprekken met collega’s als het ging over kwaliteitsverbetering van het onderwijs door inzet van ICT.

Tientallen congressen, bijeenkomsten, (internationale) studiereizen en vele presentaties verder bleef de worsteling bestaan. Natuurlijk is er wel wat bereikt, maar de gehoopte grote slagen zijn in die 15 jaren niet gemaakt.

Inzicht komt soms met een flits. Je weet niet waar het vandaan komt, maar opeens is het er, stom dat niemand daar eerder aan gedacht heeft...!

Zo’n flits kwam bijvoorbeeld na een jaar onderzoek naar het metadateren van onze opgeslagen content in de ELO. Zomaar opeens een Aha-Erlebnis: in 2 minuten een jaar onderzoek ingehaald en op een zijspoor gezet.

De bliksem sloeg wat betreft het motiveren van collega’s om Ict in te gaan zetten medio 2010 in. Ik vroeg mij af waarom wij toch altijd maar proberen onze collega’s over te halen anders les te gaan geven en Ict te gaan gebruiken. Het antwoord is dan steevast dat wij dat willen “omdat dat beter is voor onze studenten”. Met leraren volgt hierna dan meestal een soort welles-nietes discussie waarna wij allen weer ons weegs gaan, beiden hoofdschuddend om zoveel onwetendheid en arrogantie.

Plots vroeg ik mij af waarom wij de studenten niet gebruiken om lerarengedrag te veranderen. Als we de studenten nu eens zelf laten aangeven wat voor onderwijs ze willen?

Wij gaan de studenten leren werken met ICT. Als zij de gepresenteerde ictmiddelen een meerwaarde vinden hebben zullen ze deze zeker gaan gebruiken. Het gedrag van de studenten in het onderwijs zal dan veranderen en hun leraren zullen wel mee moeten veranderen.

Verandering door verandering, ChangeByChange.

Zwolle, JaapJan Vroom, 10 januari 2011